Οι Ηνωμένες Πολιτείες τα
τελευταία χρόνια παρακολουθούν τις εξελίξεις στην Ευρώπη από κάποια απόσταση
κατ παρεμβαίνουν συνήθως «υπογείως» και μέσω τρίτων στις ευρωπαϊκές διεργασίες.
Η χθεσινή επίσκεψη του Τζακ Λιου στην Αθήνα και όσα είπε κατά τις συναντήσεις
του με τον πρωθυπουργό και τους αρμοδίους επί των οικονομικών υπουργούς «έσπασαν»
τη «διακριτικότητα» της αμερικανικής ηγεσίας.
Ο πολιτικός υπεύθυνος της
μεγαλύτερης οικονομίας του πλανήτη έστειλε μήνυμα -κυρίως στους Ευρωπαίους
εταίρους- να παύσουν οι καθυστερήσεις και να ληφθούν το συντομότερο δυνατόν
αποφάσεις για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους. Η κατάσταση και οι δραματικές
εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου ανάγκασαν τον
Τζακ Λιου να εγκαταλείψει τα προσχήματα, να προσπεράσει το ΔΝΤ, που ολοένα
χάνει την -ήδη καταρρακωμένη -αξιοπιστία του, και να συνδέσει ενώπιον των μέσων
ενημέρωσης τη γεωπολιτική σκακιέρα με την οικονομική σταθερότητα της Ελλάδας.
Το σκεπτικό του μπορεί να
συνοψιστεί στο εξής απλό σχήμα: Η κατάσταση στη Μέση και Εγγύς Ανατολή και την
ευρύτερη περιοχή της Βόρειας Αφρικής είναι εξαιρετικά περίπλοκη, η Τουρκία
διέρχεται περίοδο πολυποίκιλων εκτροπών και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί αδυνατούν να
βρουν για την ώρα τον τρόπο για «βελούδινο διαζύγιο» με τη Μεγάλη Βρετανία. Μια
ολόκληρη ήπειρος, η ευρωπαϊκή, που μέχρι πρότινος αποτελούσε υπόδειγμα
σταθερότητας, απειλείται με διάλυση λόγω των κρίσεων που περνά τα τελευταία
χρόνια. Ο πονοκέφαλος στην Ουάσινγκτον είναι προφανώς έντονος και σε πρώτη φάση
πρέπει να αποφευχθεί οποιαδήποτε νέα «κρίση» .
Η Ουάσινγκτον εδώ και δεκαετίες
γνωρίζει να κρατά τις συμφέρουσες γι’ αυτήν ισορροπίες. Οι Ευρωπαίοι εταίροι
όμως ενεργούν απολύτως δογματικά με βάση τις κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες
αντιλήψεις. Σε τέτοιο βαθμό, που η «πυρκαγιά» της επέλασης της Ακροδεξιάς
βρίσκεται πλέον στο κατώφλι των εστιών τους. Εκείνοι όμως -φαίνεται- περί άλλα
τυρβάζουν. Το ερώτημα είναι αν θα συνεχίσουν να υπερασπίζονται την ίδια
πολιτική που βαθαίνει το κοινωνικό χάσμα ή θα επιλέξουν να αλλάξουν όσο είναι καιρός
τις πολιτικές που οδηγούν στην υπονόμευση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Η Εφημερίδα των Συντακτών
Post A Comment