Κάποιοι στην Ελλάδα εμφανίζονται πιο Κούρδοι από τους Κούρδους. Επιθυμούν την ίδρυση ενιαίου κουρδικού κράτους, που θα σήμαινε την απόσπαση εδαφών από το Ιράκ, το Ιράν, τη Συρία και την Τουρκία. Ειδικότερα, οι εγχώριοι υπερεθνικιστές βλέπουν μέσω του σχεδίου αυτού τη διάλυση της Τουρκίας. Είναι με τους Κούρδους, όχι στη βάση αρχών, αλλά με βάση το δόγμα «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου».
Έλα, όμως, που δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις αυτές τα κουρδικά κόμματα, τα οποία εκπροσωπούνται με μεγάλο αριθμό βουλευτών στη Βουλή τόσο της Τουρκίας όσο και του Ιράκ, του οποίου η κρατική δομή είναι ομοσπονδιακή, εδώ και πολλά χρόνια. Για το Ιράν δεν έχω σαφή εικόνα, ξέρω μόνο τι θέλουν και διεκδικούν οι Κούρδοι της Συρίας.
Ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις της Συρίας είναι η Δημοκρατική Ένωση (PYD), κόμμα των Κούρδων, το οποίο πρόσκειται στο ΡΚΚ και έχει στις τάξεις του και Άραβες αλλά και μέλη από άλλες εθνικές ή θρησκευτικές ομάδες.
Επισκεπτόμενος την Αθήνα, τον περασμένο Φλεβάρη, ο πρόεδρος του PYD Σαλίχ Μουσλέμ είχε κάνει ομιλία σε κεντρική αίθουσα χρησιμοποιώντας την εθνική του γλώσσα, τα κουρδικά. Μας είχε ενημερώσει ότι το κόμμα του πρότεινε εξ αρχής την ειρηνική λύση μέσω διαπραγματεύσεων των αντιμαχόμενων πλευρών για το μέλλον της Συρίας. Το όραμα του ίδιου και του PYD για τη Συρία είναι ένα κοσμικό κράτος με ομοσπονδιακή δημοκρατική δομή ως μόνος δρόμος για τη διατήρηση της ακεραιότητας της χώρας.
Ερωτώμενος για το εθνικό θέμα των Κούρδων είχε απαντήσει ότι το ζήτημα δεν είναι όλοι οι Κούρδοι να φτιάξουν το δικό τους κράτος, δεδομένου ότι σήμερα δεν υπάρχουν πουθενά εθνικά καθαρά κράτη, παραπέμποντας και στο παράδειγμα της Ισπανίας, όπου σημαντικές και ιστορικές εθνότητες συμβιώνουν δημοκρατικά και ειρηνικά μέσα στην ίδια κρατική δομή. Άρα το ζητούμενο είναι η ειρήνη με δημοκρατία, είχε προσθέσει συνεργάτης του.
Είχε μιλήσει επίσης για το δημοκρατικό παράδειγμα της περιοχής της Ροζάβα στη Συρία, η οποία ελέγχεται και διοικείται από το PYD και σύμμαχες δυνάμεις. «Ελευθερώσαμε τη Ροζάβα», είχε προσθέσει, «αναγνωρίζοντας την ισότητα όλων των πολιτών, χωρίς καμιά διάκριση, αναβαθμίζοντας και τον ρόλο των γυναικών, μέχρι και τις πιο υπεύθυνες θέσεις». Αναφέρθηκε και στον ηρωικό αγώνα των κατοίκων του Κομπάνι, που απέκρουσαν τη φονική επιδρομή του «Ισλαμικού κράτους», αποσπώντας παγκόσμιο θαυμασμό και εκτίμηση.
Είχε ερωτηθεί και για τη διαδικασία ειρήνης στην Τουρκία ανάμεσα στο τουρκικό κράτος και τους Κούρδους, υποστηρίζοντας ότι αργά ή γρήγορα πρέπει να ξαναλειτουργήσει το τραπέζι των διαπραγματεύσεων και αν αυτό δεν γίνει, οι προβλέψεις για το μέλλον της Τουρκίας δεν μπορεί παρά να είναι δυσοίωνες.
Κανείς σήμερα δεν αμφισβητεί ότι ζούμε σε έναν κόσμο αυξανόμενης διεθνοποίησης και αλληλεξάρτησης όλων των χωρών. Επιπλέον, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, η πλειονότητα των περίπου διακοσίων κρατών-μελών του έχουν στους κόλπους τους τουλάχιστον μία μειονότητα, πληθυσμιακού μεγέθους 10% και παραπάνω. Στη βάση αυτή, ο ΟΗΕ υποστηρίζει ότι αν κάθε μειονότητα διεκδικούσε ανεξαρτησία, τα κράτη στον κόσμο ενδεχομένως να έφταναν τις πέντε χιλιάδες. Η πραγματικότητα αυτή έχει καταστήσει θεμέλιο της παγκόσμιας ειρήνης και σταθερότητας τον σεβασμό και το απαραβίαστο των υπαρχόντων διεθνών συνόρων, παρότι σε πολλές περιπτώσεις τα σύνορα αυτά έχουν χαραχτεί αυθαίρετα και με βάση τις επιλογές των πρώην αποικιοκρατικών δυνάμεων.
Έλα, όμως, που δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις αυτές τα κουρδικά κόμματα, τα οποία εκπροσωπούνται με μεγάλο αριθμό βουλευτών στη Βουλή τόσο της Τουρκίας όσο και του Ιράκ, του οποίου η κρατική δομή είναι ομοσπονδιακή, εδώ και πολλά χρόνια. Για το Ιράν δεν έχω σαφή εικόνα, ξέρω μόνο τι θέλουν και διεκδικούν οι Κούρδοι της Συρίας.
Ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις της Συρίας είναι η Δημοκρατική Ένωση (PYD), κόμμα των Κούρδων, το οποίο πρόσκειται στο ΡΚΚ και έχει στις τάξεις του και Άραβες αλλά και μέλη από άλλες εθνικές ή θρησκευτικές ομάδες.
Επισκεπτόμενος την Αθήνα, τον περασμένο Φλεβάρη, ο πρόεδρος του PYD Σαλίχ Μουσλέμ είχε κάνει ομιλία σε κεντρική αίθουσα χρησιμοποιώντας την εθνική του γλώσσα, τα κουρδικά. Μας είχε ενημερώσει ότι το κόμμα του πρότεινε εξ αρχής την ειρηνική λύση μέσω διαπραγματεύσεων των αντιμαχόμενων πλευρών για το μέλλον της Συρίας. Το όραμα του ίδιου και του PYD για τη Συρία είναι ένα κοσμικό κράτος με ομοσπονδιακή δημοκρατική δομή ως μόνος δρόμος για τη διατήρηση της ακεραιότητας της χώρας.
Ερωτώμενος για το εθνικό θέμα των Κούρδων είχε απαντήσει ότι το ζήτημα δεν είναι όλοι οι Κούρδοι να φτιάξουν το δικό τους κράτος, δεδομένου ότι σήμερα δεν υπάρχουν πουθενά εθνικά καθαρά κράτη, παραπέμποντας και στο παράδειγμα της Ισπανίας, όπου σημαντικές και ιστορικές εθνότητες συμβιώνουν δημοκρατικά και ειρηνικά μέσα στην ίδια κρατική δομή. Άρα το ζητούμενο είναι η ειρήνη με δημοκρατία, είχε προσθέσει συνεργάτης του.
Είχε μιλήσει επίσης για το δημοκρατικό παράδειγμα της περιοχής της Ροζάβα στη Συρία, η οποία ελέγχεται και διοικείται από το PYD και σύμμαχες δυνάμεις. «Ελευθερώσαμε τη Ροζάβα», είχε προσθέσει, «αναγνωρίζοντας την ισότητα όλων των πολιτών, χωρίς καμιά διάκριση, αναβαθμίζοντας και τον ρόλο των γυναικών, μέχρι και τις πιο υπεύθυνες θέσεις». Αναφέρθηκε και στον ηρωικό αγώνα των κατοίκων του Κομπάνι, που απέκρουσαν τη φονική επιδρομή του «Ισλαμικού κράτους», αποσπώντας παγκόσμιο θαυμασμό και εκτίμηση.
Είχε ερωτηθεί και για τη διαδικασία ειρήνης στην Τουρκία ανάμεσα στο τουρκικό κράτος και τους Κούρδους, υποστηρίζοντας ότι αργά ή γρήγορα πρέπει να ξαναλειτουργήσει το τραπέζι των διαπραγματεύσεων και αν αυτό δεν γίνει, οι προβλέψεις για το μέλλον της Τουρκίας δεν μπορεί παρά να είναι δυσοίωνες.
Κανείς σήμερα δεν αμφισβητεί ότι ζούμε σε έναν κόσμο αυξανόμενης διεθνοποίησης και αλληλεξάρτησης όλων των χωρών. Επιπλέον, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, η πλειονότητα των περίπου διακοσίων κρατών-μελών του έχουν στους κόλπους τους τουλάχιστον μία μειονότητα, πληθυσμιακού μεγέθους 10% και παραπάνω. Στη βάση αυτή, ο ΟΗΕ υποστηρίζει ότι αν κάθε μειονότητα διεκδικούσε ανεξαρτησία, τα κράτη στον κόσμο ενδεχομένως να έφταναν τις πέντε χιλιάδες. Η πραγματικότητα αυτή έχει καταστήσει θεμέλιο της παγκόσμιας ειρήνης και σταθερότητας τον σεβασμό και το απαραβίαστο των υπαρχόντων διεθνών συνόρων, παρότι σε πολλές περιπτώσεις τα σύνορα αυτά έχουν χαραχτεί αυθαίρετα και με βάση τις επιλογές των πρώην αποικιοκρατικών δυνάμεων.
Πάνος Τριγάζης (Μέλος Κ.Ε. Σύριζα) για την Εφημερίδα των Συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια: